Μεγάλο Χωριό: Εκεί που οργιάζει η φύση, θα κάνεις την καλύτερη διαδρομή σου

Στην πραγματικότητα, ο τίτλος θα έπρεπε να είναι Γιατί αξίζει να πηγαίνεις κάθε Σαββατοκύριακο στο Μεγάλο Χωριό της Ευρυτανίας.

Μεγάλο και Μικρό Χωριό

Δεν είναι ούτε μεγάλο ούτε τουριστικό με την κλασική έννοια του όρου, είναι όμως καλοδιατηρημένο το Μεγάλο Χωριό. Χάρη στους Μεγαλοχωρίτες του εξωτερικού, τα όμορφα πετρόκτιστα σπίτια δεν ερημώθηκαν.

Το Καρπενήσι και η ευρύτερη περιοχή της Ευρυτανίας είναι για όλους εμάς που μεγαλώσαμε στο κέντρο της Αθήνας, ένας ιδιαίτερα αγαπημένος προορισμός. Μια διαδρομή 3,30 ώρες από την Αθήνα (280 χλμ), με 2 ώρες οδήγησης σε εθνική οδό!!! εγώ προτιμώ τους μέσα δρόμους και άλλη μιάμιση ώρα σε διαδρομής απίστευτου κάλλους που αξίζει κάθε στροφή που θα βρείτε.

Τα κατάφυτα βουνά της Ευρυτανίας εκτός από τη κορυφή του Βελουχίου που διαφοροποιείται, είναι μέσα στην καταπράσινη γη όπου τρέχουν νερά, από ποτάμια που έχουν χιλιοτραγουδηθεί.
Θα το καταλάβετε όταν αρχίζεις να φτάνεις σε αυτό το μέρος όπου η φύση δείχνει την απεραντοσύνη της, όταν, νιώσεις τον κρύο αέρα στη ραχοκοκκαλιά σου.

Στο Καρπενήσι φτάνοντας, εντύπωση θα σου κάνουν οι κατακόκκινες σκεπές των σπιτιών και ο καπνός από τις καμινάδες, ακόμη και τώρα τον Ιούνιο. Η φύση έχει τον πρώτο ρόλο εδώ. Οι καρυδιές, οξιές, πλατάνια και οπωροφόρα, είναι σαν να ξεπήδησαν από ανοιξιάτικη παλέτα. Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το πράσινο, το πράσινο και το πράσινο!!!!

Για να πας στο Μεγάλο χωριό, θα περάσεις έξω από το Καρπενήσι. Αξίζει βέβαια να πιείς έναν καφέ στην πλατεία και να κάνεις τη βόλτα σου στα παραδοσιακά μαγαζάκια, όπου θα βρεις γλυκά και άλλα ωραία πράγματα που φτιάχνουν οι γυναίκες του συλλόγου.

Η διαδρομή προς το Μεγάλο χωριό όμως είναι αυτή που θα σε συνεπάρει. Πηγές με κρύο νερό τρέχουν από τη γη, γεφύρια με τεράστια πλατάνια σε κάθε στροφή, παραδοσιακοί πέτρινοι ξενώνες δεξιά αριστερά σε κάθε πλαγιά, και ζώα κάθε λογής που βόσκουν αμέριμνα στο πέρασμα μας.

Φτάνοντας στην είσοδο του χωριού θα αντικρίσεις αρχικά μια προτομή της 17χρονης ηρωίδας της αντίστασης Παναγιώτας Σταθοπούλου, εδώ είναι το έναυσμα ώστε να μάθεις την ιστορία και το ρόλο του χωριού στην επανάσταση από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας μέχρι τον εμφύλιο.

Πριν όμως από αυτό ένα είναι βέβαιο, το μεγαλείο της φύσης και η ευγένεια των ντόπιων θα σε καθηλώσουν. Το χωριό είναι χτισμένο μέσα σε έλατα και υψόμετρο 720 μέτρων στις πλαγιές του όρους Καλιακούδα, το Μεγάλο Χωριό, κάθε μήνα του χρόνου έχει επισκέπτες, γιατί κάθε μήνα έχει άλλα χρώματα. Καθώς ανηφορίζω το κεντρικό πλακόστρωτο νιώθω τον καθαρό αέρα της Καλιακούδας να μπαίνει στα ρουθούνια μου.

«Έχουμε την καθαρότερη ατμόσφαιρα, σύμφωνα με την UNESCO», μου λέει ο Καρβέλης καθώς μου σερβίρει ένα νοστιμότατο γαλακτομπούρεκο, από άλλη φορά που είχα επισκεφθεί. Να και ένας γαστριμαργικός λόγος που οι επισκέπτες κατακλύζουν τα Σαββατοκύριακα το χωριό. Στην πλατεία του χωριού με το πλατάνι θα δεις όλη την κοιλάδα του ποταμού Καρπενησιώτη και τις κορυφές του όρους Χελιδώνα,

Ακριβώς απέναντι από το Μεγάλο Χωριό, είναι ο ορεινός όγκος της Χελιδόνας η οποία επιβάλλεται στο Μικρό Χωριό. Εκεί που τα σπίτια τελειώνουν, ένα μεγάλο τμήμα του βουνού ειναι αποκολλημένο, για θυμίζει για πάντα το τραγικό συμβάν. 13 ημέρες έβρεχε συνέχεια, Κυριακή 13 Ιανουαρίου 1963, 9.13 το πρωί όταν έγινε η κατολίσθηση. Σκοτώθηκαν 13 άτομα, τα θυμάται ο 6χρονος τότε Δημήτρης Τζαβέλης ( με το γαλακτομπούρεκο ) σερβίροντάς μου καφέ κάτω από τον θεόρατο πλάτανο του χωριού. Δεκατρείς ήταν και οι εκτελεσθέντες από τους Ιταλούς το 1942. Πώς να μην είναι κανείς προληπτικός;

Οι εκκλησίες του χωριού και το λαογραφικό μουσείο, είναι από τα πρώτα μέρη που πρέπει να επισκεφτείς.
Την ομορφιά του Μεγάλου Χωριού, δεν θα μπορέσεις ποτέ να τη χορτάσεις όσο κι αν τη ρουφάς. Καλύτερη επιλογή είναι να πας σε μία από τις τοπικές ταβέρνες για κατσικάκι, αρνάκι, χοιρινό κοντοσούβλι, ή κόκορα με μακαρόνια αλλά εάν θες πίτες με φύλλο χοντρό, ανοιγμένο με πλάστη στο χέρι, ο Γαύρος είναι δίπλα, πετάξου εκεί, η εμπειρία θα σου μείνει αξέχαστη.

Tracer