Οι Δρόμοι της Μοτοσικλέτας

Είναι πολλά τα χρόνια πριν που έγραφα χλμ. στην Ευρώπη, τότε δεν υπήρχαν GPS ούτε Google maps, υπήρχε διάθεση για το άγνωστο, την εξερεύνηση, σε τοποθεσίες μακριά από την αγαπημένη μου Ελλάδα.
Δεν θα ξεχάσω στην Autostrada, που πηγαίναμε τελικές με 200 και από πίσω, να μου αναβοσβήνουν οι Ferrari τα φώτα και να με προσπερνούν με 250+.
Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα και να δούμε τα πράγματα μέσα από την τεχνολογία, που μας βοηθάει ώστε να έχουμε μια πλήρη εικόνα, το πού θέλουμε να πάμε, πως να πάμε ( με στροφές? Χωρίς διόδια? Την γρηγορότερη διαδρομή ? τη ποιο κοντινή απόσταση ? ) κλπ με τη χρήση GPS.
Από την άλλη με το Google earth & maps βλέπεις τα πάντα από πριν και αποφασίζεις, το που θέλεις να πας, πως είναι τα μέρη από φωτογραφίες, πως είναι τα camping η τα ξενοδοχεία, τι κριτικές έχουν, τι καιρό θα κάνει την επόμενη εβδομάδα και διάφορα άλλα όπου σου κάνουν τη ζωή εύκολη, χαλώντας βέβαια την μαγεία του τι πρόκειται να δω η να αντιμετωπίσω.
Με εύκολο η δύσκολο τρόπο υπάρχει το ταξίδι, αυτό που με τίποτα δεν αλλάζει και μας κάνει να θέλουμε και άλλα. Άλλο η εικονική πραγματικότητα και άλλο το να οδηγείς στους αγαπημένους σου προορισμούς, να στρίβεις να φρενάρεις να βλέπεις αυτή την παλέτα χρωμάτων που η φύση σου προσφέρει απλόχερα.
Κάθε φορά που ετοιμάζω τα απαραίτητα για τα ταξίδια μου, ξέρω το που θα πάω και τι χρειάζομαι, στο συγκεκριμένο ταξίδι στη γη των Αλπεων, έπρεπε να έχω μαζί μου καλοκαιρινό και χειμερινό εξοπλισμό, η διαβίωση στην Αλπική ζώνη και αργότερα σε πεδινά στην Ιταλική Ριβιέρα, δυστυχώς πρέπει να έχεις τα απαραίτητα, ώστε να μην αγανακτήσεις.


ΒΑΣΙΚΟ – Η ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΡΙΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Είδη κάμπινγκ:
Σκηνή τεσσάρων εποχών, sleeping bag, υπόστρωμα αυτοφούσκωτο, ( καρέκλα τραπέζι ) optional, fleece, ισοθερμικά, όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό ώστε να έχουμε ένα ελληνικό καφέ, τα σκεύη ώστε να μαγειρεύουμε, ένα πολυεργαλείο, φακό, φαρμακείο, τέντα, ώστε σε περίπτωση βροχής να είμαστε άνετοι, μια αιώρα για τα εύκολα, σχοινάκι απαραίτητο ώστε να κρεμάς τα πάντα σχεδόν, δάπεδο να μην πατάμε στη λάσπη, κλπ.
Είδη μοτοσικλέτας:
Σετ επισκευής ελαστικών, ειδική τρόμπα αέρα, εργαλεία τα απαραίτητα για τη μηχανή μας, Μπουφάν παντελόνι 4 εποχών, αδιάβροχα ρούχα καλής ποιότητας, ειδικούς σάκους αδιάβροχους για τα πράγματα μας, γάντια καλοκαιρινά και αδιάβροχα, μπότες αδιάβροχες, GPS και χάρτες ( ΜΗΝ ΣΤΡΑΒΩΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ), action camera, ειδικούς ελαστικούς ιμάντες, ένα ελαστικό δίχτυ, κλπ.
Είδη ρουχισμού:
Ανάλογα τις ημέρες αποφασίζουμε για τα εσώρουχα εάν δεν θέλετε να πλένετε, πχ. για 10 ημέρες, 2 τζιν, 5 μπλουζάκια, 6 ζευγάρια κάλτσες, 1 ζευγάρι αθλητικά  παπούτσια, 1 καπέλο, 2 μακρυμάνικες μπλούζες, 1 ελαφρύ μπουφάν, κλπ.
Tips:
Θα πρέπει να ξέρετε που έχετε το κάθε τι, τα είδη camping όλα μαζί σε μια τσάντα, τα είδη ρουχισμού επίσης, τα είδη πρώτης ανάγκης σε άμεση πρόσβαση!!! Πριν το ταξίδι απαραίτητο είναι να δοκιμάσουμε τη μηχανή φορτωμένη, ώστε να έχουμε μια εικόνα πως συμπεριφέρεται και εάν χρειάζεται αλλαγή στη τοποθέτηση των αποσκευών μας.
Το Ταξίδι
Αρκετό καιρό πριν είχα αρχίσει το ψάξιμο των διαδρομών, ώστε να γνωρίσω και άλλες διαδρομές, τα περάσματα στα passo έχουν ιδιαιτερότητες και καλό είναι να τα περνάτε με καλό καιρό εάν έχετε την ευχέρεια αυτή. Συγκεκριμένα έψαχνα τον καιρό συνέχεια κάνοντας αλλαγές στις διαδρομές ώστε να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Έβαζα τον καιρό πλάτη και πήγαινα μπροστά από τη βροχή, η ανάλογα το εάν είχα 2-3 ημέρες ηλιοφάνεια οπότε και χαλάρωνα.
1η ημέρα:
Το πρωινό είχε πολύ ζέστη και το φόρτωμα της μοτοσικλέτας εφιάλτης, με τα πολλά μπαγκάζια τελικά σχετικά εύκολα έφτασα στη Αθηνών Κορίνθου, το χειρότερο κομμάτι ήταν  η Αθηνών Πατρών μέχρι να φτάσω στο καινούργιο λιμάνι, όπου μετά από 3ωρη καθυστέρηση το πλοίο ξεκίνησε για Ηγουμενίτσα όπου θα επιβιβαζότανε ο Στάθης με το Multistrada. 03.00 τα ξημερώματα και πλέον με τον Στάθη παρέα, σαλπάραμε για Ancona.
2η ημέρα:
Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο λιμάνι της Ancona με επιπλέον καθυστέρηση στο ξεφόρτωμα με τις νταλίκες, η καθυστέρηση μας άλλαξε το πρόγραμμα και στη διαδρομή αποφασίσαμε να κοιμηθούμε σε ξενοδοχείο, αφού είχε νυχτώσει για τα καλά.


3η ημέρα:
Από μέσα δρόμους Super Strada SS και προορισμός η Βενετία και συγκεκριμένα το camping Fusina, όπου θα ήταν και το ορμητήριο μας με καραβάκι στη Βενετία, 13 € το άτομο πήγαινε έλα, δίχως το άγχος της μοτοσικλέτας. Αφού στηθήκαμε στο όμορφο camping και μαγειρέψαμε χαλαρώσαμε να περάσει η ώρα, ώστε να πάμε απέναντι.
Η Βενετία είναι πόλη χτισμένη πάνω σε μια ομάδα 118 μικρών νησιών που χωρίζονται από κανάλια και ενώνονται μεταξύ τους με γέφυρες. Βρίσκεται στην ομώνυμη ελώδη λιμνοθάλασσα που απλώνεται κατά μήκος της ακτογραμμής μεταξύ των εκβολών των ποταμών Πάδου και Πιάβε. Η Βενετία είναι φημισμένη για την ομορφιά της τοποθεσίας της, την αρχιτεκτονική της και τα έργα τέχνης της. Ολόκληρη η πόλη είναι καταγεγραμμένη ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, μαζί με τη λιμνοθάλασσά της. Το απόγευμα έως το σούρουπο είναι η καλύτερη ώρα να την επισκεφθείτε αφού τα χρώματα είναι ζεστά και δεν καίνε τις φωτογραφίες, απολαύστε μια μπύρα στο χέρι με προσούτο δίπλα στα κανάλια με τις γόνδολες και μετά περιπλανηθείτε στα σοκάκια της και στη κεντρική πλατεία του San Marco.


4η ημέρα
Με προορισμό το Passo San Boldo πρώην Passo Sant’Ubaldo και Umbaldopass) είναι ένα μικρό ορεινό πέρασμα στο Βένετο μεταξύ των πόλεων Trichiana και Tovena στην περιοχή Cison di Valmarino σε μια απόσταση 17 χιλιομέτρων Το πέρασμα βρίσκεται στο νότιο άκρο των Άλπεων και συνδέει το Val Belluna με το Val Mareno πάνω από ένα ύψος 706 m Το ορεινό πέρασμα ονομάζεται SP 635 και είναι μονής κυκλοφορίας, η οποία ρυθμίζεται από φανάρια. Υπάρχει ένα όριο ταχύτητας 30 km / h και ένα όριο ύψους 3,2 m, Υπάρχουν πέντε σήραγγες σε ένα βράχο με φουρκέτες, και έξι γέφυρες.

Μετά το δυνατό πρωινό στο ξενοδοχείο, αφού φορτώσαμε τα πράγματα μας και με τον καιρό σύμμαχο μας άλλη μια μέρα, πήραμε τους καταπληκτικούς δρόμους, κοντά στα σύνορα με Ελβετία, με προορισμό το Livigno. Η διαδρομή μας σήμερα είχε άλλα 2 περάσματα, το Passo Giovo ( μην χάσετε αυτή τη διαδρομή από Vipetino ) &  και το γνωστό σε όλους μας το Passo dello Stelvio. Καλό είναι αποφύγετε το ανέβασμα φορτωμένοι, είναι πολύ κλειστές οι φουρκέτες και ανηφορικές, που, με δυσκολία έστριβα και ακόμη ποιο δύσκολα, προσπαθούσα να μην φάω καμιά τούμπα από το βάρος.

Στάση στο Passo Giovo για καφεδάκι και ξεκούραση με θέα, έχει 2 καφέ με διαφορετική θέα, διαλέγετε και παίρνετε. Το κατέβασμα για Merano πανέμορφο και ανέβασμα πλέον στο μοναδικό Stelvio μέσα από καταπληκτική διαδρομή έως τις φουρκέτες. Οι μοτοσικλέτες πάρα πολλές λόγω καιρού με μέσο όρο ηλικίας αναβατών τα 50. Το φόρτωμα μας μάλλον τους έκανε εντύπωση αφού είχαμε τη τιμητική μας, να μας φωτογραφίζουν σχεδόν όλοι.

Εντάξει το μέρος είναι απίθανο, με το καλύτερο σημείο για στάση αριστερά επάνω από τον δρόμο  και λίγο ποιο ψηλά από τον κεντρικό δρόμο. Αφού ξεκουραστήκαμε από τον πόλεμο με τις φουρκέτες πήραμε την κατηφόρα για Livigno, διαδρομή ξεκούραστη που μας οδήγησε σε ένα από τα ομορφότερα και φθηνότερα χιονοδρομικά κέντρα της Ιταλίας. Με αφορολόγητα, τσάμπα βενζίνη και διαμονή, το ψηφίζω σαν την καλύτερη επιλογή. Το Livigno με τη λίμνη στη άκρη του αξίζει να το επισκεφθείτε και να μείνετε, πιστέψτε με. Το βράδυ είχε αγώνα Ski !!!!!!!!!!! αφού έστρωσαν τον κεντρικό δρόμο με χιόνι!!!!!!!!!!!!!

Είπα να φάω σαν Άνδρας και μπήκα σε ένα ταβερνάκι όπου απόλαυσα το πεπόνι με προσούτο με μια δυνατή καρμπονάρα και αφέθηκα στη γεύση της μπύρας, ολα 19 € μόνο.

6η ημέρα

Livigno, ένα σούπερ πρωινό, μια ακόμη καταπληκτική ημέρα, σε ένα υπέροχο μέρος, η διαδρομή σήμερα είχε στόχο την Ελβετία με πολλές επιφυλάξεις, αφού τα μηνύματα ως προς το όριο ταχύτητας (γράφουν και με 1 χλμ παραπάνω) και το αυξημένο κόστος σε όλα μας χάλαγε.

Φεύγοντας και αφού φουλάραμε γύρω στο 1 € το λίτρο αρχίσαμε να ανηφορίζουμε προς τα δήθεν σύνορα για Ελβετία, και αμέσως μετά όλα αλλάζουν, η άσφαλτος με την ποιότητα της, τα αυλάκια δεξιά αριστερά για την απορροή υδάτων!!! Στη μεση του πουθενά, και το GPS κάθε τόσο, μπιπ μπιπ, όταν ξεπερνούσα τα όρια ταχύτητος.

Bernina Pass το 1ο πάσο για σήμερα με τη λευκή λίμνη και το καταπληκτικό βουνό με τους παγετώνες για background, στάση για φωτό επιβάλλετε. Η συνέχεια μέσα στη κοιλάδα, που θα μας οδηγήσει να περάσουμε βορειοανατολικά από το Saint Moritz με κατεύθυνση το Albula Pass. Εδώ όλα αλλάζουν, 2 καφέδες και ένα τσάι 16€, εντάξει είπαμε να είναι ποιο ακριβά, αλλά αυτοί το παράκαναν, όταν με 2-3 ευρώ στη Ιταλία έπαιρνες καφέ και κρουασάν.

Ας το καταπιούμε και να δούμε τη Ελβετία από άλλη μεριά, τα τοπία πανομοιότυπα όπως και όλα στις Άλπεις, το ανάγλυφο εδάφους ιδανικό για στριφτερές βόλτες με το κίνδυνο να φας κλήσεις, τα χωριά όλα κουκλίστικα, τα πάντα στη θέση τους, καθαρά, αλλά και ψυχροί Ελβετοί , με το ζόρι μιλούσαν σε ερωτήσεις. Προσοχή τα 30 χλμ στις πόλεις είναι για 30 όχι παραπάνω, να σας γράψω ότι αυτό δεν με χάλαγε αντίθετα ένιωθες ασφάλεια.

Με τα στροφιλίκια και τα υπέροχα τοπία φτάσαμε στο Trun  όπου ένα camping δίπλα σε παραπόταμο του Ρήνου μέσα σε φυσικό περιβάλλον μας φιλοξένησε. (3€ το μικρό μπουκάλι νερού, η μπύρα ποιο φθηνή) Ο καιρός πλέον άρχιζε να αλλάζει, με τα σύννεφα να πυκνώνουν και οι πρώτες σταγόνες ήρθαν με το σούρουπο αλλά παρέμειναν σταγόνες δίχως να μας χαλάσει.

7η ημέρα

Το πρωινό στην Ελβετία τελικά ήταν ένα συνηθισμένο, δηλαδή λιακάδα με 23 βαθμούς, αντίθετα με τις προβλέψεις που έδιναν αλλαγή με βροχές και έντονες καταιγίδες. Από τα δυτικά υπήρχε μια νέφωση και πιθανόν θα πέφταμε επάνω, ξανασχεδιασμό της διαδρομής με αποφυγή το San Gottardo και επιλογή διαδρομής 2 βουνά νωρίτερα και αριστερά προς κάτι κοιλάδες, που έδειχναν πανέμορφες στο Google Earth.

Αφού μαζέψαμε όλα τα υπάρχοντα μας τα οποία ήταν γεμάτο υγρασία (λόγω του ποταμιού) παντού και απολαύσαμε τον καφέ μας, πήραμε τον δρόμο με τα βουνά προς Disentis, και τη διαδρομή προς τη τεχνητή λίμνη Maria  με το φράγμα. Διαδρομή όνειρο με συνεχόμενες στροφές και ποιότητα ασφάλτου που τόσο μας πονάει εδώ, διασχίζουμε όλη τη περιοχή ανατολικά του San Gottardo με κατεύθυνση τη Lago de Maggiore.

Τα σύνορα με την Ιταλία σχεδόν στη κορυφή της λίμνης και άμεσα στάση για ένα καπουτσίνο σε λογικές τιμές και πάλι, μετά από 150 χλμ γεμάτα στροφές με 350 χλμ. συνολικά στους Ελβετικούς δρόμους και χωριά.

Σκοπός ήταν να καταφέρουμε έως το σούρουπο να φτάσουμε στο Rapallo, πάνω από το Portofino στην Ιταλική Ριβιέρα, ώστε να στήσουμε πριν τη νύχτα και τα καταφέραμε. Το κάμπινγκ έξω από τη πόλη σε αραιοκατοικημένη περιοχή, με την πισίνα του και όλες τις ανέσεις που χρειάζεσαι. Το βραδινό είχε πίτσα σε ένα μικρό παραδοσιακό ρεστοράν της γειτονιάς, 300 μέτρα από το camping με ξυλόφουρνο όπου εκεί πραγματικά καταλάβαμε τι είναι Ιταλική πίτσα.

8η ημέρα

Το πρωί ξεκινάμε από το Rapallo με προορισμό το Riomaggiore.  Το Riomaggiore είναι το νοτιότερο χωριό της Cinque Terre, όλα συνδέονται μεταξύ τους με μονοπάτι και τα οποία  έχουν κηρυχθεί εθνικά πάρκα.

Το χωριό, που χρονολογείται από τις αρχές του δέκατου τρίτου αιώνα, είναι γνωστό για τον ιστορικό  χαρακτήρα και το κρασί του, που παράγεται στους αμπελώνες του χωριού. Το  Riomaggiore βρίσκεται στην περιοχή Riviera di Levante και έχει ακτογραμμή στον Κόλπο της Genova, έχει μια μικρή παραλία και προβλήτα, που πλαισιώνεται από πυργόσπιτα. Ο κεντρικός δρόμος του Riomaggiore είναι η Via Colombo, όπου μπορείτε να βρείτε πολλά εστιατόρια, μπαρ και καταστήματα.

Η Via dell’ Amore, είναι ένα μονοπάτι που συνδέει το Riomaggiore με τη  Manarola, επίσης, χωριό της Cinque Terre.

Η Πίζα (Pisa) είναι ιστορική πόλη της ΒΔ Ιταλίας, έχει το πανεπιστήμιό της που λειτουργεί από το 1343 και τον ξακουστό κεκλιμένο πύργο της Πίζας, που κτίστηκε όλος από μάρμαρο, στη διάρκεια της περιόδου από το 1172 μέχρι το 1350. Αποτελείται από 6 ορόφους και επειδή κτίστηκε σε έδαφος χαλαρό, παρουσιάζει κλίση προς τα νότια που σταδιακά αυξάνεται. Έχει ύψος 56 μ. Πολλοί επισκέπτες της Ιταλίας πηγαίνουν στην Πίζα ειδικά για να θαυμάσουν το μνημείο αυτό, της αρχιτεκτονικής.

Παλιότερα, το 18ο αιώνα, στην Πίζα υπήρχε ελληνική παροικία. Εκεί οι Έλληνες είχαν γίνει η ψυχή του αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους και ως μέλη της Φιλικής Εταιρείας ενίσχυσαν τον αγώνα του 1821 όπως μπορούσαν.

Η Σιένα (Siena) είναι  στην Τοσκάνη της Ιταλίας, σε υψόμετρο 322 μέτρων και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Είναι μια από τις πιο ελκυστικές πόλεις της Ιταλίας, με μεγάλο αριθμό επισκεπτών, περίφημη για τα μνημεία της, τα μουσεία της, την μεσαιωνική της ατμόσφαιρα, την κουζίνα της και το Πάλιο (Palio di Siena) που είναι μια παραδοσιακή μεσαιωνική ιπποδρομία που γίνεται γύρω από την Piazza del Campo δυο φορές κάθε χρόνο, στις 2 Ιουλίου και 16 Αυγούστου. Η εκδήλωση αυτή παρακολουθείται από πλήθος κόσμου και είναι ευρέως γνωστή.

Το ιστορικό κέντρο της πόλης έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ.

9η ημέρα

Διασχίζοντας τη Τοσκάνη ανακαλύπτεις την απλότητα της ομορφιάς, όλα όσα βλέπαμε ήταν στη θέση τους, καθαρά, περιποιημένα, φαίνεται ξεκάθαρα ο επαγγελματισμός και το μεράκι. Τα χωρία γύρω όλα σε λόφους, με τα κάστρα τους, τους πεζόδρομους, τα σπίτια,  που σε παραπέμπουν σε άλλη εποχή.

Η επιλογή μας και πάλι δρόμοι με στροφές, άγνωστες διαδρομές, βγαλμένες από παραμύθι, έτσι μου αρέσει η Τοσκάνη, μες στη ομίχλη και το ψιλόβροχο, που για πρώτη φορά συναντήσαμε στο ταξίδι μας. Η Cortona ανεβασμένη στο λόφο, έχει την επίβλεψη του κάμπου, εκεί αποφασίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι, ο καιρός βαρύς από πάνω μας. Αφού οι tagliatelle al forno con formaggio μας απογείωσαν, οι πρώτες δυνατές σταγόνες έδιναν το μήνυμα ότι κάτι θα γίνει από πάνω μας. Ζητήσαμε το λογαριασμό προσπαθώντας να  κάνουμε τους αδιάφορους, στις σταγόνες, που άρχισαν να γίνονται περισσότερες και ξαφνικά άνοιξαν οι ουρανοί.

Ούτε 30 μέτρα μακριά οι μοτοσικλέτες, και γίναμε παπιά, όλα καλά και δικαιολογημένα, κάτσε ρε φίλε, γύρισες όλες τις Άλπεις σχεδόν, με θερμοκρασίες Ελληνικές, δίχως σταγόνα, δηλαδή ότι καλύτερο, ε, ας φας και λίγο Ευρωπαϊκή βροχή, που γκρίνιαζες ότι δεν δοκίμασες τα αδιάβροχα. Έτσι με τα πολλά, ήρθε η ώρα της δοκιμής όλων όσων είχαμε προμηθευτεί, ώστε να κρατήσουν τα υπάρχοντα μας και εμάς στεγνούς.

Πορεία για κανένα μισάωρο με βροχή και ξανά όλα ήρθαν στη θέση τους, δηλαδή καλοκαιρία, ο δρόμος που πήραμε μας οδήγησε σε ένα χωριουδάκι, πριν περάσουμε στη περιοχή του Marke  το Scheggia, που η απόφαση μας ήταν απλή για να μείνουμε εδώ, είχε μια σημαία του VR 46 στο μπαλκόνι ενός καφέ.

10η ημέρα

Η τελευταία μέρα μας στην Ιταλία και του ταξιδιού μας, διαδρομή προς Ancona φτιαγμένη για μοτοσικλέτες,  Parco del Monte Cucco, ένα ανελέητο στροφιλίκι για να πάρουμε τις τελευταίες δόσεις, πριν την επιστροφή. Ένα καφέ τελευταίο εκεί από όπου ξεκινήσαμε το ταξίδι, πριν φτάσουμε στην Ancona για να κλείσει όπως άρχισε.

Η τελική αναμονή για το πλοίο στο λιμάνι, μες στη ζέστη, με μοτοσικλετιστές Έλληνες, που ανταλλάσσαμε ταξιδιωτικές εμπειρίες.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους υποστηρικτές του Tracer adventure club

Tracer