Καφεδάκι στον Προυσό και 5 χιλιόμετρα μετά τη μονή προς το Καρπενήσι υπάρχει διασταύρωση, την οποία στην κάθοδο είχατε ενδεχομένως αγνοήσει. Η ταμπέλα δείχνει 35 χιλιόμετρα προς γέφυρα Επισκοπής, όλα ασφαλτοστρωμένα πλέον, και ιδού η καλύτερη διαδρομή, η ανάβαση στις πλαγιές της Χελιδώνας, συντροφιά με γκρεμούς αχανείς, είναι ομολογουμένως απότομη, όμως ήδη στο 2ο χιλιόμετρο παίρνετε την πρώτη δόση της αποζημίωσης για τον κόπο σας: τα δύο γεφύρια που κοσμούν τα Διπόταμα δείχνουν από δω ψηλά σαν σπιρτόξυλα, ενώ ο μικρός οικισμός Δερμάτι, στην απέναντι πλαγιά της Καλιακούδας, μοιάζει σαν ζωγραφικός πίνακας.
Η πανέμορφη διαδρομή αγκαλιά με τις βουνοκορφές συνεχίζεται και κάποια στιγμή θα στρίψετε για να κατηφορίσετε προς τον Ασπρόπυργο, το γραφικό και αυθεντικό οικισμό. Αν είστε τυχεροί, μπορεί να πετύχετε κάποιον από τους ελάχιστους κατοίκους του να σας μιλήσει για τα παλιά τα χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν δρόμοι, τα χωριά είχαν από 600 κατοίκους (και όχι 20 όπως σήμερα) και έπρεπε, για να πας στο Καρπενήσι, να περπατήσεις στο μονοπάτι για να βγεις στο Μεγάλο Χωριό και από εκεί να πάρεις άμαξα…
Ακολουθούν Βελωτά και Σαρκίνη, για να περάσετε την τσιμεντένια γέφυρα πάνω από το ρέμα Κοριτσιάνο (στο χάρτη αναφέρεται ως Κορικιστιανό) και να φτάσετε, έπειτα από 2 χιλιόμετρα, στη χαρακτηριστική στρατιωτικού τύπου μεταλλική γέφυρα πάνω από τον Κρικελιώτη ποταμό.
Αμέσως αριστερά ένας βατός χωματόδρομος θα σας οδηγήσει στην καλύτερη παραποτάμια παραλία που έχετε δει ποτέ σας!
Το ψάρεμα δεν απέδωσε λόγω έλλειψης ψαριών, αλλά ήταν μαγικά.
